Τα ατομικά προβλήματα αναδύονται και νοηματοδοτούνται μέσα στο σύστημα στο οποίο εμφανίζονται. Η μακρά ιστορία της Συστημικής οικογενειακής θεραπείας προσφέρει πλούσια εμπειρία και εργαλεία για την αναπλαισίωση των ατομικών προβλημάτων και η καταξιωτική οπτική μετακινεί το φακό και αναζητά νέες ιστορίες ή άλλες που υπάρχουν και δεν ακούγονται. 

Στην ατομική θεραπεία αυτή η προσέγγιση βοηθάει το άτομο να διευρύνει την εικόνα γύρω από αυτό που αντιλαμβάνεται ως πρόβλημα και να επανατοποθετήσει τον εαυτό του μέσα στο πυκνό πλέγμα των οικογενειακών σχέσεων. Συνειδητοποιώντας τις συνδέσεις και τις αλληλουχίες, υπάρχει περίπτωση να αναζητήσει και άλλες ιστορίες γύρω από το «πρόβλημα» αλλάζοντας έτσι το νόημα σ’ αυτό που ζει. Η αλλαγή της εστίασης φανερώνει νέους κόσμους που ως τότε ήταν στη σκιά και εμπλουτίζει αυτό που ο καθένας αντιλαμβάνεται ως «πραγματικό». 

Τα παραπάνω ισχύουν φυσικά και στη δουλειά με τα ζευγάρια και τις οικογένειες. 

Στα ζευγάρια η έμφαση είναι στη σχέση τους όπως έρχεται μαζί με την εξιστόρηση του προβλήματος που τους φέρνει στη θεραπεία. Μιλώντας για τη σχέση τους υπάρχει μία ή πολλές ιστορίες που λένε και υπάρχει και η ιστορία που δημιουργείται μαζί με τον θεραπευτή. Αυτή έχει το χαρακτηριστικό πως εκτός από αφήγηση είναι ζωντανή, τη ζουν όλοι μαζί, τη δημιουργούν όλοι μαζί και την αλλάζουν όλοι μαζί. 
Στη θεραπεία ζεύγους ενίοτε έρχονται και οι οικογενειακές ιστορίες του ζευγαριού για να αναδυθούν διαγενεακές εμπειρίες και να αξιοποιηθούν. 

Στη θεραπεία οικογένειας τα θέματα που έρχονται συνήθως έχουν να κάνουν με αποχωρισμούς, φάσεις αυτονόμησης, απώλειες, ασθένειες και τα συναισθήματα που υπάρχουν και δεν μιλούνται.